Σοδομισμός

Ή αλλιώς η Ίνγκριτ Μπέργκμαν έχεζε;
Η σοδομική ιδέα ασκεί επάνω μου την ίδια σαγήνη που ασκεί σ όλους τους συμπατριώτες μου. Δεν θα μάθουμε ποτέ άν οι ινδοευρωπαικοί λαοί, που εισβάλανε στην Ιταλία και στην Βαλκανική, παρέλαβαν τον σοδομισμό από τους αρχαικούς αυτόχθονες μεσογειακούς λαούς, ή, αν ήδη τον ήξεραν και τον εφάρμοζαν. ...
.... Θα γίνω πιό συγκεκριμένος: αν και όλες ( ή σχεδόν όλες) οι ελληνίδες γεύονται (και απολαμβάνουν δεόντως) τον σοδομικόν έρωτα, καμμιά τους δεν παραδέχεται ότι έφαγε τον απηγορευμένο καρπό. Αγνοούμε το γιατί η Κωλοτρυπίδα παραμένει στην σκιά της σιωπής, σα το κατεξοχήν ταμπού. Υφίστανται λίγες γυναίκες που, με υστερικό τρόπο, αρνιούνται να τον φάνε από πίσω. Αν ρωτήσεις συστηματικώς, μία-μία τις γυναίκες αυτής της ασήμαντης μειοψηφίας για ποιόν ακριβώς λόγο αμύνονται της πρωκτικής των ακεραιότητος, θα λάβεις κάθε είδους δικαιολογίες: δεν το επιτρέπει η θρησκεία , πονάει , τσούζει κτλ κτλ. Οι πλέον θαρραλέες ετούτες τις γυναίκες επικαλούνται τον φόβο του σπασίματος του σφιγκτήρα, ή τις αιμοροίδες- πράγματι αυτοί οι δύο κίνδυνοι ελλοχεύουν. Ωστόσο καμμιά από τις εν θέματι ατίθασες και αντιδραστικές κυρίες δεν επικαλείται την συμαντικότερη αιτία γιά την οποία δεν ανέχεται (ενώ κατά βάθος γουστάρει) τις σοδομικές σχέσεις, και, η οποία αιτία είναι τα σκατά. Τουτέστιν , η γυναικία κοκεταρία δεν επιτρέπει το μπέρδεμα της ερωτικής ηδονής με την μυρωδιά των περιττωμάτων μιάς καλλονής. Προτείνω αυτόν τον ισχυρισμένο σαν μιά προσωπική κατασκευή.

Και, ήρθε η στιγμή να θυμηθώ μιάν ιστορία του 48. Ήμουνα στο κρατητήριο του Τρίτου Αστυνομικού Τμήματος Θεσσαλονίκης μαζί με τον Μανόλη Αναγνωστάκη ( κι άλλους εικοσι-δύο), οπότε ένα πρωί που μας κατεβάζανε, λίγους-λίγους, στο υπόγειο γιά να κάνουμε την ανάγκη μας, σε χρόνο- ρεκόρ, και, ενώ ξαλαφρώναμε αντικρυστά με τον Μανόλη (πατώνταςπάνω σε τούβλα), ο Ποιητής ντράπηκε από την τόση κατάντια και μου δικαιολογήθηκε: ξέρεις και η Ίνγκριτ Μπέργκμαν χέζει....

Από τον Ηλία Πετρόπουλο.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ήταν ποιητής, επονίτης, με έντονη πολιτική δράση. Φυλακίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και δύο χρόνια μετά, το 1951, αποφυλακίστηκε με την γενική αμνηστία.